شماره ٢٥٤: درگوشه میخانه کسی راکه مقام است
درگوشه میخانه کسی راکه مقام است
ناقص نتوان گفت که اومرد تمام است
از روز ازل تا به ابد عاشق و مستیم
خود خوشتر از این دولت جاوید کدام است
با ساقی رندان خرابات حریفیم
دایم بود آن ساقی و این عیش مدام است
بی نام ونشان شو که در این کوی خرابات
بی نام ونشان هرکه بود نیک به نام است
می نوش می عشق که پاکست وحلال است
این می نه شرابیست که در شرع حرام است
خوش جام حبابی که پر از آب حیات است
مائیم چنین همدم وپیوسته به کام است
سلطان جهان بنده سید شده ازجان
او بنده آن خواجه که در عشق غلام است