شماره ٣١١: درهرچه نظر کردم نقشی ز خیال اوست
درهرچه نظر کردم نقشی ز خیال اوست
در آینه عالم تمثال جمال اوست
گر آب حیات ما در چشمه حیوان است
می نوش که نوشت بادکان عین زلال اوست
هر ذره که می بینی خورشید در او پیداست
ناقص نبود حاشا کامل به کمال اوست
با ذات غنی او عالم همه درویشند
سلطان وگدا یکسان جائی که جلال اوست
دل رفت سوی دریا ما در پی دل رفتیم
از عقل مجو ما را بیرون ز خیال اوست
این مجلس رندان است ما عاشق سرمستیم
مخمور نمی گنجد اینجا چه مجال اوست
گر ساقی سرمستان جامی دهدت بستان
زیرا که می سید از کسب حلال اوست