شماره ٣٤٢: اگر تو عاشق یاری به عشق دوست نکوست
اگر تو عاشق یاری به عشق دوست نکوست
بهر چه دیده گشائی چو حسن اوست نکوست
اگر به کعبه روی بی هوای یار بد است
وگر به میکده باشی به یاد دوست نکوست
جهان صورت و معنی چو مغز باشد و پوست
تو مغز نغز بگیر و مگو که پوست نکوست
اگرچه کشتن عشاق بد بود بر ما
ولی چو عادت آن یار نیکخوست نکوست
ترا نظر به خود است ای عزیز بد باشد
مراکه در همه حالی نظر بر اوست نکوست
بیا و جامه جان چاک زن به دست مرا
چو لطف او به کرم در پی رفوست نکوست
ز زلف یار به عمر درازت ای سید
چو شانه حاصلت ار نیم تار موست نکوست