شماره ٣٥٥: هرکه اوبا ما در این دریا نشست
هرکه اوبا ما در این دریا نشست
آبروئی یافت خوش با ما نشست
بر در میخانه مست افتاده ایم
هرکه آمد پیش ما آنجا نشست
از سر هردو جهان برخاست دل
بر در یکتای بی همتا نشست
در خرابات مغان مست وخراب
خوش بود با شاهد رعنا نشست
بزم رندان جنت المأوا بود
جاودان خواهیم درمأوا نشست
در سر هرکس که سودائی فتاد
کی تواند یک زمان از پا نشست
نعمت الله در همه عالم یکی است
بر سریر سلطنت تنها نشست