شماره ٣٥٨: از جور و جفای بی وفا دوست
از جور و جفای بی وفا دوست
چون شد دل خسته بلا دوست
مائیم غلام و یار مولا
مائیم گدا و پادشا دوست
بیگانه ز هر دو کون گشتیم
دردا که نگشت آشنا دوست
دربند بلا چو بسته پائیم
دیگر چه کند به جای ما دوست
از دوست وفا طلب نمودیم
هرچند نکند وفا به ما دوست
از درد سر طبیب رستیم
هم درد من است و هم دوا دوست
سید نکند ز عشق توبه
گر جور کند وگر جفا دوست