شماره ٤١٧: جانم از درد دل دوائی یافت
جانم از درد دل دوائی یافت
درد نوشید از آن صفائی یافت
بی نوا بود جان مسکینم
از عطای خدا نوائی یافت
گنج اسمای حضرت سلطان
ناگه از کنج دل گدائی یافت
درد دل هرکه برد بر در او
آن قماشش نکو بهائی یافت
دیده هرکه نور رویش دید
در همه آینه لقائی یافت
دل به میخانه رفت و خوش بنشست
خوش مقامی و نیک جائی یافت
نعمت الله ز خویش فانی شد
جاودان زان بقا بقائی یافت