شماره ٤٢٥: در ره عشق چو ما بی سروپا باید رفت
در ره عشق چو ما بی سروپا باید رفت
راه را نیست نهایت ابدا باید رفت
ما از این خلوت میخانه بجائی نرویم
ازچنین جنت جاوید چرا باید رفت
گرعلاجی طلبد خسته به درگاه طبیب
دردمندانه به امید دوا باید رفت
هرکه دارد هوس دار بقا خوش باشد
بی سروپا به سر دار فنا باید رفت
عارف ار زانکه به میخانه رود یا مسجد
هرکجا می رود از بهر خدا باید رفت
در پی عشق روان شو که طریقت این است
توچه دانی که در این راه کجا باید رفت
نعمت الله سوی کعبه روان است دگر
عاشقانه چو وی از صدق و صفا باید رفت