شماره ٤٤٩: رفتی به سلامت به سلامت به سلامت
رفتی به سلامت به سلامت به سلامت
امید که آئی و من آیم به سلامت
سر در قدمت بازم وجان را بسپارم
دست من و دامان تو تا روز قیامت
از روی کرم یاد کن این بنده خود را
ای جان به فدای تو وآن نامه و نامت
دل زنده شوم چون برسد از تو پیامی
یابیم حیات ابدی ما ز پیامت
هرچند ملامت که کند عقل ز عشقت
عاشق نرود از سرکویت به ملامت
آمد دل و در دام سر زلف تو افتاد
مرغی است مبارک که فتاده است به دامت
جانا نظری کن که منم بنده سید
تو شاه جهانی و جهان باد به کامت