شماره ٤٦٠: دل به دست یاد خواهم داد هرچه باد باد
دل به دست یاد خواهم داد هرچه باد باد
این عنایت بین که چون بابخت من افتاد باد
در هوای آنکه یابد باد بوی آن نگار
بر در هر خانه روی خویشتن بنهاد باد
هرکسی کو می خورد جام غم انجام غمش
نوش جانش باد دایم در جهان دلشاد باد
خانقه گر گشت ویران باده نوشان را چه غم
عمر رندان باد دایم میکده آباد باد
هرکه بنیادی ندارد هیچ بنیادش منه
عقل بی بنیاد باشد کار بی بنیاد باد
دل بجان آمد ز مخموران کنج صومعه
مجلس رندان و کوی باده نوشان شاد باد
هر که باشد بنده سید غلام او منم
بنده سید همیشه از غمان آزاد باد