شماره ٤٧٦: هر که فانی شود بقا یابد
هر که فانی شود بقا یابد
خوش بقائی از این فنا یابد
آنکه نام و نشان خود گم کرد
آنچه گم کرده است وا یابد
بنده ای کو گدای سلطان است
پادشاهی دو سرا یابد
هر که با بی نوا دمی دم زد
خوش نوائی ز بی نوا یابد
غرق بحر محیط هر که شود
عین ما را به عین ما یابد
عشق مست است و عقل مخمور است
ذوق رندان ما کجا یابد
نعمت الله که نور دیده ماست
نور او را به دیده ها یابد