شماره ٥٤٤: دولت وصل تو به ما کی رسد
دولت وصل تو به ما کی رسد
منصب شاهی به گدا کی رسد
تا نخورد دردی دردت به ذوق
صوفی صافی به صفا کی رسد
هر که به خود راه خدا می رود
با خودی خود به خدا کی رسد
راه بیابان فنا چون نرفت
در حرم دار بقا کی رسد
جام حبابیم و پرآب حیات
جز لب ما بر لب ما کی رسد
ساکن میخانه چه خوش ایمن است
خانه امنی است بلا کی رسد
سید ما حاکم و ما بنده ایم
هرچه کند چون و چرا کی رسد