شماره ٥٧٦: یار سرمست است و ما را می کشد
یار سرمست است و ما را می کشد
دوستان را بی سرو پا می کشد
آمد آن موج محیط عشق او
خوش خوشی ما را به دریا می کشد
می کشد ما را به میخانه مدام
خاطر ما هم به مأوا می کشد
درکش خود می کشد دلبر مرا
زان کشش جانم به آن جا می کشد
از بلا چون کار ما بالا گرفت
مبتلا را دل به بالا می کشد
هر کجا او می کشد ما می رویم
کشته ایم و حق تعالی می کشد
نعمت الله می رود دامن کشان
جذبه ای دارد که دلها می کشد