شماره ٥٨١: خاطر ما سوی دریا می کشد
خاطر ما سوی دریا می کشد
گوئیا ما را به مأوا می کشد
موج دریائیم و دریا عین ما
می برد ما را بهر جا می کشد
جذبه او می کشد ما را بخود
خوش بود چون حق تعالی می کشد
می کشد نقش خیالی دم به دم
هم خطی بر لوح اشیا می کشد
در کشاکش عالمی آورده است
نه من سرگشته تنها می کشد
ما بلای عشق او خوش می کشیم
کار ما در عشق بالا می کشد
نا نماید نعمت الله را به ما
این چنین نعمت بر ما می کشد