شماره ٥٨٤: غرق دریائیم و ما را موج دریا می کشد
غرق دریائیم و ما را موج دریا می کشد
آبرو می بخشد و ما را بمأوا می کشد
عشق هر جائیست ما هم در پی او می رویم
او بهر جا می رود ما را بهر جا می کشد
در ازل بالا نشین بودیم و گوئی تا ابد
جذبه او می رسد ما را به بالا می کشد
ساغر گیتی نما پر می به رندان می دهد
خاطر مستانه رندان ما را می کشد
با سرزلفش در افتادیم و سودائی شدیم
دل بدست زلف او دادیم و در پا می کشد
خاک پایش توتیای دیده بینای ماست
از برای روشنی در چشم بینا می کشد
در کش خود می کشد ما را به صد تعظیم و ناز
این کشاکش خوش بود چون سید ما می کشد