شماره ٦٢٣: خاکساران که گوئیا گردند
خاکساران که گوئیا گردند
کی توانند گرد ما گردند
عاشقانی که عشق می بازند
پیش معشوق جان فدا کردند
می خمخانه حدوث و قدم
باده نوشان به جرعه ای خوردند
درد دردش بدست رندان ده
نه به آن زاهدان که بی دردند
گر صدند ار هزار اهل کمال
عاشقانه به عشق او فردند
زندگانی که کشته عشق اند
نزد مردان مرد ما مردند
کرم حضرت خدا و رسول
نعمت الله به ذوق پروردند