شماره ٦٢٩: عاشقانی که عشق می بازند
عاشقانی که عشق می بازند
عاشقانه به عشق می نازند
مطربانه چو در طرب آیند
ساز ما را به لطف بنوازند
زده دستی به دامن معشوق
تا سر خود بپاش اندازند
گر صدند ار هزار یک باشند
همه با هم یگانه دمسازند
رند مستی اگر بدست آرند
جمله با او تمام پردازند
این چنین عارفان که می گویم
پارسایان شهر شیرازند
نعمت الله و دوستدارانش
عشق با عاشقان همی بازند