شماره ٧٣٨: هر چه امکان لطف و رحمت بود
هر چه امکان لطف و رحمت بود
حضرت او به ما عطا فرمود
هر کسی را قراضه ای بخشید
در گنجینه را به ما بگشود
گل تبسم کنان به باغ آمد
چون ترنم ز بلبلان بشنود
عقل دود است و عشق آتش آن
خوش بود آتشی ولی بی دود
آتش عشق عود جانم سوخت
به ازین کسی نسوخت هرگز عود
هر چه بوده است و هر چه خواهد بود
همه از جود او بود موجود
هر که آمد به مجلس سید
جان او همچو جان ما آسود