عیار حسن ز صاحب نظر شود پیدا
            که قیمت گهر از دیده ور شود پیدا
         
        
            دهد ثمر ز رگ و ریشه درخت خبر
            نهفته های پدر از پسر شود پیدا
         
        
            به رنگ زرد قناعت کن از ریاض جهان
            که رنگ سرخ به خون جگر شود پیدا
         
        
            هزار نامه عنقا ز کوه قاف رسید
            نشد ز گمشده ما خبر شود پیدا
         
        
            مشو به مهر خموشی ز بی زبانان امن
            که برق تیغ ز ابر سپر شود پیدا
         
        
            مشو به موی سفید از فریب غفلت امن
            که خواب های گران در سحر شود پیدا
         
        
            اگر به صدق قدم در طریق عشق نهی
            ترا ز نقش قدم راهبر شود پیدا
         
        
            تو شیشه دل، ندهی تن به سختی ایام
            وگرنه لعل ز کوه و کمر شود پیدا
         
        
            درین زمانه که جوهرشناس نایاب است
            چه قدر مردم روشن گهر شود پیدا؟
         
        
            ز حرص دانه درین کشتزار نزدیک است
            که همچو مور ترا بال و پر شود پیدا
         
        
            مجو ز هر دل افسرده معنی روشن
            که دل چو آب شود این گهر شود پیدا
         
        
            ز همرهان ره دورست عمر جاویدان
            سفر خوش است اگر همسفر شود پیدا
         
        
            عیار فکر ز همفکر می شود ظاهر
            که روز معرکه صاحب جگر شود پیدا
         
        
            توان ز ساده دلی یافت رازهای مرا
            چو رشته ای که ز مغز گهر شود پیدا
         
        
            اگر تو چون کف دریا سبک کنی خود را
            ترا سفینه ز موج خطر شود پیدا
         
        
            زمین قابل اگر بهر فکر می طلبی
            ز پیش مصرع ما بیشتر شود پیدا
         
        
            به سیم قلب نگیرند صائب از اخوان
            درین زمانه عزیزی اگر شود پیدا