شماره ٦: ای دوای درد بیدرمان ما
ای دوای درد بیدرمان ما
وی شفای علت نقصان ما
آتشی از عشق خود در ما زدی
تا بسوزی هم دل و هم جان ما
آتشی خوشتر ز آب زندگی
کان بود هم جان و هم ایمان ما
صد هزار احسنت ای آتش فروز
خوش بسوزان منتت بر جان ما
خوش بسوزان ما در این آتش خوشیم
تیزتر کن آتش سوزان ما
آتشست این عشق یا آب حیات
یا بهشت و کوثر و رضوان ما
یا که باغ و بوستان و گلشنست
یا گلست و لاله و ریحان ما
سوخت خارستان ما یکبارگی
شد گلستان کلبه احزان ما
صد هزاران آفرین از جان و دل
باد هر دم (فیض) بر جانان ما