شماره ١٤: دارد شرف بر انجم و افلاک خاک ما
دارد شرف بر انجم و افلاک خاک ما
آئینه خدای نما جان پاک ما
تا امر و خلق جمله شود دوست دست صنع
کشته است تخم مهر گیاهی بخاک ما
در ما فکنده دانه ای از مهر خویشتن
تا کاینات جمع شود در شباک ما
در بدو آفرینش و تخمیر آب و گل
با آب و تاب عشق سرشتند خاک ما
مستان پاک طینت میخانه الست
گیرند باده های مروق ز تاک ما
ما را درون سینه خود جای داده اند
هستند آسمان و زمین سینه چاک ما
فردوس جای ما و ملک همنشین حور
کز خاک جان سرای بود خاک پای ما
مسجود هر فرشته و محبوب روح قدس
یارب چه گوهر است نهان زیر خاک ما
(فیض) از زبان خویش نمیگوید این سخن
حرفی است از زبان امامان پاک ما