شماره ٧٢: ای آنکه توئی قبله ارباب کیاست
ای آنکه توئی قبله ارباب کیاست
چون تو نبود راهنمائی بنفاست
گر دعوی دانش کنی از بهر مباهات
تسخیر نموده است ترا حب ریاست
ای سایس اغیار بتعلیم و هدایت
نفس دغلت را نکنی هیچ سیاست
ای حارس بیگانه ز انواع جهالت
خود را نکنی هیچ ز ابلیس حراست
عیب جلی خویش نه بینی بدو دیده
عیب خفی غیر بیابی بفراست
گوئی همه را درس بقانون و اشارات
خود هیچ شفائی نبیابی ز دراست
تمییز شریفان و خسیسان ز تو پرسند
از نفس شریفت نکنی دور خساست
باطن همه آلوده بانواع رذایل
پاکیزه کنی ظاهر خود را ز نجاست
بینی بدی از کس نکنی صبر بر اخفا
ور نیک عداوت کنی از رشک و نفاست
گوئی همه جا عیب کسانرا بعلالا
در خویش نه بینی شره و بخل و شراست
اصلاح خود اولیست ز دلها خبرت نیست
در کار کسان کار مفرمای کیاست
هر تخم که کاری ثمر آن دروی (فیض)
میکن بنکوکاری انواع غراست