شماره ٨٤: در صدف جان دری نیست بجز دوست دوست
در صدف جان دری نیست بجز دوست دوست
آنکه دل از عشق او زنده بود اوست اوست
نغز درین نه طبق نیست بجز عشق حق
هر چه بجز عشق او نیست بجز پوست پوست
قد سهی قامتان زان چمن آراست راست
روی پری پیکران زان گل رو روست روست
عشق مرا پیشه شد در رگ و در ریشه شد
نیست منی در میان من نه منم اوست اوست
مهر رخ دوست را سینه من جاست جاست
بر سر خاک رهش دیده من جوست جوست
چون رخ مه طلعتان جان من افروختند
چون کمر دلبران این تن من موست موست
اوست همه عز و ناز ما همه دل و نیاز
خواری ما بهر ما عزت ما زوست زوست
او همه احسان وجود ما همه جرم و جحود
اوست چنان ما چنین کس چکند خوست خوست
بوی خدا میوزد از نفس اهل دل
نیست سخن شعر (فیض) عطر از آن بوست بوست