شماره ٩٥: گرانی ار بدرون آید از در جنت
گرانی ار بدرون آید از در جنت
برون روم ز در دیگر ای فلان همت
خیال قرب گرانان دلم گران دارد
چو جای دیدن ایشان و کلفت صحبت
شود ز دور چو سنگین عمامه پیدا
نغوذ بالله از این قوم فاقرؤا تبت
بسر ببسته و پیچیده حبلهای مسد
برد ز حبلش حمالة الحطب غیرت
عمامهای گران بر سر گران جانان
چو کوه بر سر کوهیست در دل الفت
از آن عمامه سنگین بسر نهد سنگین
که بر زمین بنشاند قراره کلفت
اگر عمامه سنگین گران بسر ننهند
ز جا گیرد و درآید جهان همه وحشت
بمعنی است گران چونکه بر دلست گران
تنش اگر چه سبک باشد از ره صورت
خدا ز شر گرانش نگاه میدارد
کسی که خوی کند همچو (فیض) با خلوت