شماره ١١٩: یک جرعه می ز ساغر جانانم آرزوست
یک جرعه می ز ساغر جانانم آرزوست
سر مستئی ز میکده جانم آرزوست
پائی زدم بدنیی و پائی به آخرت
نی این مرا فریبد و نه آنم آرزوست
از هر دو کون بی خبر و مست بندگی
آزادی ز مالک و رضوانم آرزوست
افسرده شد دل از دم سرد هوای نفس
از جانب یمن دم رحمانم آرزوست
آب حیات هست نهان در دهان یار
بوس لبی و عمر فراوانم آرزوست
زان چشم غمزه و ز مژگان ستیزه
تنگ شکر از آن لب و دندانم آرزوست
شیرین تبسمی که خرد جانم از خرد
مستی ز جام لؤلؤ و مرجانم آرزوست
من جان بکف گرفته و او تیغ آبدار
سر تا کنم نثار به سامانم آرزوست
بنما ز زیر زلف سیه عارض چو مه
کز کفر توبه کردم و ایمانم آرزوست
لب نه مرا بلب که کشم آب زندگی
در عین نور چشمه حیوانم آرزوست
از دست زاهدان تر و زاهدان خشگ
صحرا و کوه و ناله و افغانم آرزوست
از دیده خون ببارم تا جان شود روان
چون (فیض) اجر خون شهیدانم آرزوست