شماره ١٢٥: بدل و بجان زد آتش سبحات حسن و زیبت
بدل و بجان زد آتش سبحات حسن و زیبت
بجهان فکند شوری حرکات دلفریبت
دل عالمی ز جا شد ز تجلی جمالت
دو جهان بهم برآمد ز کرشمه غریبت
تو گل کدام باغی چه شود دهی سراغی
که برم بدیده و سر نه بدامن و بجیبت
گل گلشن وفائی همه مهری و وفائی
چه شود که گوش داری بفغان عندلیبت
بنشین دمی به پیشم برهان دمی ز خویشم
بحلاوت خطانت بملاحت عتیبت
بنشین دمی و بنشان غمی از دل پریشان
بنوید لطف و احسان که بمردم از تهیبت
بنشین دمی و برخیز بزن آتشی و بگریز
بکجا روی که من دست ندارم از رکیبت
دل من نمی شکیبد ز جمال دوست زاهد
تو که طالب بهشتی تو و وعده و شکیبت
من و روبرو و نقدا تو و انتظار فردا
من و صحبت حبیبم تو و نسیه و نصیبت
بدر تو (فیض) آمد بامید آنکه یابد
ز عطای بیشمارت ز نوال بی حسیبت