شماره ١٢٦: ز شور عشق مرا در سرست شور قیامت
ز شور عشق مرا در سرست شور قیامت
تو ای که عشق نداری برو براه سلامت
قیامتی است بهر گام راه عشق و بهشتی
خنک کسی که قیامت بدید تا بقیامت
کمان عشق حریفی کشد که باک ندارد
شود اگر هدف صد هزار تیر ملامت
هزار خوف و خطر هست گر چه در ره عشق
ولی ز عشق توان یافت عز و جاه و کرامت
نبی ز عشق نبی شد ولی ز عشق ولی گشت
ز عشق یافت نبوت ز عشق رست امامت
چه عشق هست ترا هر چه هست در دو جهان
چرا که عشق بود اصل هر دو کون تمامت
حیات عشق و مماتست عشق و عشق نشورست
نعیم عشق و جحیمست عشق و عشق قیامت
حساب عشق و کتابست عشق و عشق ترازو
صراط عشق و نجاتست عشق و عشق ندامت
وسیله عشق ولوا عشق و عشق حوض و شفاعت
درخت طوبی عشقست و عشق دار قیامت
لقای حق نبود غیر عشق پاک ز اغراض
چو (فیض) عشق بود زار نمیبری تو غرامت