شماره ٢٠٨: من و یاد خدا دگر همه هیچ
من و یاد خدا دگر همه هیچ
بندگی و فنا دگر همه هیچ
شمع بیگانه پرتوی ندهد
من و آن آشنا دگر همه هیچ
صمدم بس بود دگر همه پوچ
صحبت با خدا دگر همه هیچ
دل پر درد و شاهد غیبی
عشق مردآزما دگر همه هیچ
روی دل سوی قبله رویش
مست جام لقا دگر همه هیچ
باده مصطفای حق چه رسد
از کف مرتضی دگر همه هیچ
بمناجاتش ار شبی گذرد
بس بود آن مرا دگر همه هیچ
در دل شب چو شمع گریه و سوز
طاعت بیریا دگر همه هیچ
بی نیازی ز خلق و صحت و امن
دوری از ماسوی دگر همه هیچ
گوشه خلوتی و یک دو سه کس
ملک فقر و فنا دگر همه هیچ
یک دو سه یار همدم هم درد
هم یکی هم سه تا دگر همه هیچ
(فیض) را بس پس از نبی و علی
یازده پیشوا دگر همه هیچ