شماره ٢٣٤: خبر شوق مرا هر که به یاران ببرد
خبر شوق مرا هر که به یاران ببرد
چه مضاعف حسنانی که بمیزان ببرد
سیآتش حسنات آید و دردش درمان
خبر مرگ مرا هر که بدرمان ببرد
چه دعاها کنمش گر خبری باز آرد
از دل من غم و اندوه فراوان ببرد
مژده وصل گر آرد بسوی من پیکی
چه ثوابی که بپاداش بدیوان ببرد
یک عنایت که از آنان برساند هی های
چه دعاها چه ثناها که از اینان ببرد
گر طوافی بکند آن سر کو را از من
ببرد اجر چهل حج که بپایان ببرد
اجر صد حج ببرد گر غم من عرض کند
قصه رنج مرا سوی طبیبان ببرد
قصه غصه دوری چو بخواند یک یک
تا چو قاصد خبر آرد بعوض جان ببرد
دل و جان هر دو بمکتوب دهم تا مکتوب
دل بدلدار دهد جان بر جانان ببرد
قاصدی کو که غمم را بتواند برداشت
سیل اشکم مگر این کوه بپابان ببرد
آتش هجر کز آن جان و دلم میسوزد
که تواند شرری را بنشان زان ببرد
آهی ار سر دهم از سینه بسوزد دوزخ
رخصت دیده دهم قلزم و عمان ببرد
مگر این آتش هجران به تنم درگیرد
باد خاکم بسر کوی عزیزان ببرد
(فیض) را شوق عزیزان جهان باقیست
کیست کز وی خبری جانب ایشان ببرد