شماره ٣١٣: سر چو بی عشقست ننگ جان بود
سر چو بی عشقست ننگ جان بود
دل که بی دردست نام آن بود
دل که در وی درد نبود کی دلست
جان چه سوزی نبودش کی جان بود
دل ندارد جان ندارد هیچ نیست
هر کسی کو بیغم جانان بود
جان ندارد غیر آن کو روز و شب
آتش عشقیش اندر جان بود
دل ندارد غیر آن کو همچو من
داغ عشقی در دلش پنهان بود
دردها را عشق درمان میکند
گرچه درد عشق بیدرمان بود
داغها را عشق مرهم می نهد
زانکه داغ عشق مرهم دان بود
عشق باشد مرد را سامان و سر
خود اگر چه بیسر و سامان بود
عشق اگر چه خود ندارد خان و مان
عاشقانرا عشق خان و مان بود
آخر از عاشق جنون طاهر شود
دود آتش (فیض) چون پنهان بود