شماره ٣١٦: بی دل و جان بسر شود بی تو بسر نمی شود
بی دل و جان بسر شود بی تو بسر نمی شود
بی دو جهان بسر شود بی تو بسر نمی شود
بی سر و پا بسر شود بی تن و جان بسر شود
بی من و ما بسر شود بی تو بسر نمی شود
درد مرا دوا توئی رنج مرا شفا توئی
تشنه ام و سقا توئی بی تو بسر نمی شود
در دل و جان من توئی گنج نهان من توئی
جان و جهان من توئی بی تو بسر نمی شود
یار من و تبار من مونس غمگسار من
حاصل کار و بار من بی تو بسر نمی شود
جان بغمت کنم گرو تن شود ار فنا بشو
هر چه بجز تو گو برو بی تو بسر نمی شود
غیر تو گو برو بیاد غیر تو گو برو زیاد
بی تو مرا دمی مباد بی تو بسر نمی شود
کوثر و حور گو مباش قصر بلور گو مباش
حله نور گو مباش بی تو بسر نمی شود
کوثر و حور من توئی قصر بلور من توئی
حله نور من توئی بی تو بسر نمی شود
شربت و آب گو مباش نقل و نبات گو مباش
راحت و خواب گو مباش بی تو بسر نمی شود
آب حیاة من توئی فوز و نجات من توئی
صوم و صلوة من توئی بی تو بسر نمی شود
عمر من و حیات من بود من و ثبات من
قند من و نبات من بی تو بسر نمی شود
هول ندای کن کند نخل مرا ز بیخ و بن
هجر مرا تو وصل کن بی تو بسر نمیشود
گر ز تو رو کنم بغیر ور بتو رو کنم زغیر
جانب تست هر دو سیر بی تو بسر نمیشود
گر ز برت جدا شوم یا ز غمت رها شوم
خود تو بگو کجا روم بی تو بسر نمیشود
(فیض) ز حرف بس کند پنبه درین جرس کند
ذکر تو بی نفس کند بی تو بسر نمی شود