شماره ٣٥٣: ز خویش دست نداریم هر چه بادا باد
ز خویش دست نداریم هر چه بادا باد
سری ز پوست برآریم هر چه بادا باد
اگر چه تخم محبت بلا ببار آرد
ببوم سینه بکاریم هر چه بادا باد
گذر کنیم ز جان و جهان بدوست رسیم
ز پوست مغز بر آریم هر چه بادا باد
رهی که دیده وران پر خطر نشان دادند
بدیده ما بسپاریم هر چه بادا باد
اگر چه گریه ما را نمیخرند بهیچ
ز دیده اشک بباریم هر چه بادا باد
اگر چه قابل عزت نه ایم از ره عجز
بر آستانش بزاریم هر چه بادا باد
بقصد دشمن پنهان خویشتن دستی
ز آستین بدر آریم هر چه بادا باد
کنیم محو ز خود نقش خود نگار نگار
بلوح سینه نگاریم هر چه بادا باد
چو (فیض) بر سر خاک اوفتیم پیش از مرگ
عزای خویش بداریم هر چه بادا باد