شماره ٤٤٨: ای بهار جان و ای جان بهار
ای بهار جان و ای جان بهار
ز ابر رحمت جان ما را تازه دار
تاب قهری بر هوای دل بزن
آب لطفی بر زمین دل ببار
پای توفیق از سر ما وامگیر
دست تأئید از دل ما برندار
ریشه جان را از آن کن آبکش
میوه دل را ازین کن آبدار
مبتلای محنت هجرم مکن
بر سر من هر چه میخواهی بیار
هر چه میخواهی بکن آن توام
لیکن از خود یکنفس دورم مدار
ای ز تو سرسبز باغ عاشقان
سایه خود از سر ما بر مدار
دست غفران چون برون آری ز جیب
این سر شوریده ما را بخار
ره بسوی خود نمودی (فیض) را
از کرم دارش درین ره استوار
در ازل لطفی عنایت کرده ای
تا ابد این رحمت پاینده دار