شماره ٤٥٢: تجلی حسنه من معدن النور
تجلی حسنه من معدن النور
فدک القلب منی دکة الطور
حرزت صاعقا ثم استفقت
رأیت الموت والاحیا بلاصور
تخرب فی هواه دار جسمی
ولکن بیت قلبی فیه معمور
و من ینظر الی آیات وجهه
یجده مصحفا فی الحسن مسطور
حوالی خده شعرات خضر
کان المسک ممزوج بکافور
و ما الخضراء شعرا حول فیه
فراهم آمده گرد شکر مور
نهنگ عشق دل را لقمه کرد
چو افتادم در این دریای پرشور
دموعی بحر والهجران نیران
من بیچاره غرق بحر مسجور
ازینسان شعرها میگوئی ای (فیض)
نویسد تا ملک بر رق منشور