شماره ٤٦٣: بیاد عشق ما میسوز و میساز
بیاد عشق ما میسوز و میساز
بدرد بی وفا میسوز و میساز
سفر دیگر مکن زینجا بجائی
در اقلیم بلا میسوز و میساز
چو پروانه بدل نوریت گر هست
بگرد شمع ما میسوز و میساز
چو بلبل گر هوای باغ داری
درین گل زار ما میسوز و میساز
دلت از جور ما گر تیره گردد
به امید صفا میسوز و میساز
بحلوای وصالت گر امید است
درین دیگ جفا میسوز و میساز
گهی در آتش ما شعله میزن
بخوی تند ما میسوز و میساز
گهی در فرقت ما صبر میکن
به امید لقا میسوز و میساز
که از وصل خودش ما کام میجوی
درین نور و ضیا میسوز و میساز
سر زلفم اگر در شستت آید
در آن دام بلا میسوز و میساز
وفا از ما مجو ما را وفا نیست
درین جور و جفا میسوز و میساز
کسان عشق بتان ورزند ای (فیض)
تو در عشق خدا میسوز و میساز