شماره ٥١٧: بر سر خسته ات بیا دم نزع
بر سر خسته ات بیا دم نزع
تا ترا سر نهم بپا دم نزع
تا که جان را بپایت افشانم
قدمی رنجه کن بیا دم نزع
زندگی را ز سر دگر گیرم
پرسشی گر کنی مرا دم نزع
آرزوی دل آن بود ای جان
که به بینم رخ ترا دم نزع
نفس باز پس به پیشت اگر
بسپارم خوشا خوشا دم نزع
پیشتر آئی ار دمی خوشتر
که ندارد اثر دوا دم نزع
تا نفس هست ذکر دوست کنم
(فیض) در خدمتست تا دم نزع