دلم بحر و عشق تو در وی نهنگ
            نهنگی که جا کرده بر بحر تنگ
         
        
            هزاران هزار غم آید بدل
            کند جمله را لقمه عشق شنگ
         
        
            غمم بر سر غم نه و شاد باش
            دل عاشق از غم نیاید به تنگ
         
        
            غمی کز تو آید بشادی خورم
            که تلخ از تو شیرین و صلحست جنگ
         
        
            بقربان کفر سر زلف تو
            همه چین و ماچین خطا و فرنگ
         
        
            سوی بوستان گر خرامی بناز
            بر ایمان بود کفر را عار و ننگ
         
        
            ترا (فیض) چون عشق شد دستگیر
            درین راه پایت نیاید به سنگ