شماره ٦٣٧: ای خوشا وقت عاشق بدنام
ای خوشا وقت عاشق بدنام
حبذا حال رند دردآشام
دلبری خواهم و لب کشتی
تا زمانی ز عمر گیرم کام
لذتی نیست در دو کون مگر
لذت عاشقی و باده و جام
دود و خاکستر حریق فراق
به ز جان و دل فسرده خام
گر نخواهی گل سبو گردی
صاف کن دل بدردی ته جام
(فیض) اگر کام جاودان خواهی
مست میباش و عاشق و بدنام
از حقیقت بگوی در پرده
گو سخن را مجاز باشد نام