شماره ٦٧٣: ذره ذره ز آسیای آسمان افتاده ایم
ذره ذره ز آسیای آسمان افتاده ایم
خورده آدم گندم و ما از جنان افتاده ایم
همنشین قدسیان بودیم در جنات عدن
حالیا در ظلمت این خاکدان افتاده ایم
پخته نان ما خدای ما و ما از روی جهل
از برای نان بهر در چون خسان افتاده ایم
دست پرورد ملایک بوده خورده آب قدس
از بنان قدسیان اینجا بنان افتاده ایم
در کنار خویش ما را دوست پرورد و کنون
چون اسیران در میان دشمنان افتاده ایم
بار سنگین امانت را بدوش افکنده ایم
از فضولی زیر این بار گران افتاده ایم
شکر لله نیستم از جستجو فارغ دمی
آنچه رفت از دست ما در کسب آن افتاده ایم
قومی از بهر سراغش پای از سر کرده اند
ما هم از سر همره این کاروان افتاده ایم
زین جهان در پرده میجوئیم راه آن جهان
در قفس در جستجوی آشیان افتاده ایم
روز و شب بی پا و سر گردیم گرد هر دو کون
از پی آن جان جان در این و آن افتاده ایم
گر چه بیرون از زمین است و زمان دلدار ما
ما ببویش در زمین و در زمان افتاده ایم
گر چه فوق لامکانست و مکان مقصود ما
از خیالش در مکان و لامکان افتاده ایم
میفتد عکس جمالش دمبدم بر جان ما
ما بره دنبال این برق جهان افتاده ایم
آفرین بر دیده حق بین ما کاندر جحیم
در تماشای بهشت جاودان افتاده ایم
آفرین بر دیده بینای عشق حق پرست
سجده حق کرده و پیش بتان افتاده ایم
آستین بی نیازی بر دو کون افشانده ایم
بر در حق لیک سر بر آستان افتاده ایم
(فیض) گاهی حق پرستست و گهی باطل پرست
از قضا گاهی چنین گاهی چنان افتاده ایم