دل و جان و سینه سازم هدف خدنگ او من
            که مگر شهید گردم بر هم ز چنگ او من
         
        
            شدم آتش از غم او که مگر دمی کنم جا
            چو درون سنگ آتش بدل چو سنگ او من
         
        
            پری خیالش آید ز سرم خرد رباید
            بچه سان رهم ندانم ز خیال شنگ او من
         
        
            نچنان نهنگ عشقش بدمم فرو کشیده
            که خلاصیی توانم ز دم نهنگ او من
         
        
            تن من چه خاک گردد همه گلستان برویم
            که شوم ببوی او من که شوم برنگ او من
         
        
            اگر او زند به تیرم و گر او زند بسنگم
            نروم ز پیش تیرش نجهم ز سنگ او من
         
        
            بجفاش صلح کردم ببلاش دل نهادم
            نکشم ز کوی او پا نرهم ز چنگ او من
         
        
            همه اوست خیر و خوبی همه من نیاز و زاری
            همه عز و فخر من او همه ننگ و عار او من
         
        
            دل و دین عمر دادم بهواش (فیض) و رفتم
            نگرفته هیچ کامی ز دهان تنگ او من