شماره ٧٢٣: ای خدا این درد را درمان مکن
ای خدا این درد را درمان مکن
عاشقان را بیسر و سامان مکن
درد عشق تو دوای جان ماست
جز بدردت درد ما درمان مکن
از غم خود جان ما را تازه دار
جز بغم دلهای ما شادان مکن
خان و مان ما غم تو بس بود
خان مانی بهر بی سامان مکن
زآب دیده باغ دل سر سبز دار
چشمه این باغ را ویران مکن
باده عشقت ز مستان وامگیر
مست را مخمور و سرگران مکن
از «سقا هم ربهم » جامی بده
تشنه را ممنوع از احسان مکن
شربت وصلت ز بیماران عشق
وامگیر و خسته را بیجان مکن
رشته جانرا بعشق خود ببند
جان ما جز در غمت نالان مکن
مستمر دار آن عنایتهای شب
روز وصل (فیض) را هجران مکن