شماره ٧٩٣: ای که درد مرا توئی درمان
ای که درد مرا توئی درمان
ای که راه مرا توئی پایان
کمر خدمتت بدل بستم
هر چه گوئی بجان برم فرمان
داده ام تن بخدمت تو بدل
داده ام دل بطاعت تو بجان
هر چه خواهی بیار بر سر من
یکدمم از درت ولیک مران
بخیال تو زنده است این سر
بهوای تو زنده است این جان
گرنه در سر خیال تست مقیم
ورنه در جان هوای تست روان
نیستم من بجز تن بی سر
نیستم غیر قالب بی جان
یکدم ار وصل تو دهد دستم
میدهم در بهاش جان و جهان
نه جهان خواهم و نه جان جانا
هم جهان (فیض) را توئی هم جان