میندیش میندیش که اندیشه گری ها
            چو نفطند بسوزند ز هر بیخ تری ها
         
        
            خرف باش خرف باش ز مستی و ز حیرت
            که تا جمله نیستان نماید شکری ها
         
        
            جنونست شجاعت میندیش و درانداز
            چو شیران و چو مردان گذر کن ز غری ها
         
        
            که اندیشه چو دامست بر ایثار حرامست
            چرا باید حیلت پی لقمه بری ها
         
        
            ره لقمه چو بستی ز هر حیله برستی
            وگر حرص بنالد بگیریم کری ها