آن ماه همی تابد بر چرخ و زمین یا نی
            خود نیست بجز آن مه این هست چنین یا نی
         
        
            در هر ره و هر پیشه در لشکر اندیشه
            هر چستی و هر سستی آید ز کمین یا نی
         
        
            آن رسته خویش خود دیده پس و پیش خود
            ایمن بود و فارغ از روز پسین یا نی
         
        
            در هر قدمی دامی چون شکر و بادامی
            زین دام امان یابد جز جان امین یا نی
         
        
            گر باغ یقین خواهی پس رخت منه بر ظن
            ظن ار چه بود عالی باشد چو یقین یا نی