شماره ٣٢: دریا فراخ وکشتی ما بی معلمست
دریا فراخ وکشتی ما بی معلمست
این درد ازان زیاده که پایان موسمت
آنان که لاف مرتبه قرب میزنند
پهلو تهی کنند زامکان که ملزمست
گرصد دلیل نقل زفیض خرد کند
ما دشمنیم باخرد اندیشه حاکمست
هرنکته ای که هست بوجهی توان شناخت
تاوان جهل بیخردان برمعلمست
ما خود زکبر تکیه بهمت زدیم ،لیک
درویش رامعامله با جود منعمست
هرچند شرم دوست خلاف قبول کرد
معلوم شد زکوشش عرفی که مجرمست