غزلیات

شماره ١: تحفه مرهم نگیرد خاطر افگار ما
شماره ٢: گفتگوی غم یعقوب بود پیشه ما
شماره ٣: نوشدارو نشاه علت نهد درجان ما
شماره ٤: نداد نور شراری چراغ هستی ما
شماره ٥: بدیرآ از حرم زاهد که می برقع گشود اینجا
شماره ٦: کوی عشقست و همه دانه و دامست اینجا
شماره ٧: ازبس که در معارضه دیدم مثالها
شماره ٨: بجزنیش بلا مرهم مبادا سینه ریشانرا
شماره ٩: چراخجل نکند چشم اشکبار مرا
شماره ١٠: بزهر تشنه لبم با شکر چکار مرا
شماره ١١: منم که یافته ام ذوق صحبت غم را
شماره ١٢: از نو نوشت و داد دل آرمیده را
شماره ١٣: از ناله شبانه اثر برده ایم ما
شماره ١٤: تاتیز کرده ای بسیاست نگاه را
شماره ١٥: هردم زند هوس بچراغ دگر مرا
شماره ١٦: دادم بچشم او دل اندوه پیشه را
شماره ١٧: گرفتم اینکه شب درخواب کردم پاسبانشرا
شماره ١٨: خیز و بجلوه آب ده سرو چمن طراز را
شماره ١٩: عشق کو تا در بیابان جنون آرد مرا
شماره ٢٠: درباغ طبیعت نفشردیم قدم را
شماره ٢١: نه مهر دوست خواهم نه کین دشمنانرا
شماره ٢٢: التفاتی نیست با امید مطلوب مرا
شماره ٢٣: درنوبهار باده ننوشد کسی چرا
شماره ٢٤: چراغ عشق بگلخن شود دلیل مرا
شماره ٢٥: می کش و مست عشوه کن نرگس می پرست را
شماره ٢٦: شب تا سحرکنم عجز تابوسم آستانرا
شماره ٢٧: صدقول بیک زمزمه طی میکنم امشب
شماره ٢٨: دل چوبغم شاد زیست مهر و وفا زوطلب
شماره ٢٩: برمیان فتنه شوخی طرف دامانی شکست
شماره ٣٠: سخنی نیست که خاموشی ازآن بهتر نیست
شماره ٣١: ماتشنه لب و چشمه حیوان نفس ماست
شماره ٣٢: دریا فراخ وکشتی ما بی معلمست
شماره ٣٣: آتشین لاله دل صد ورقست
شماره ٣٤: گر نخل و فابرندهد چشم تری هست
شماره ٣٥: نگفتن و نشنودن زبان وگوش منست
شماره ٣٦: نوشیم شربتی که شکرهادرو گمست
شماره ٣٧: مژدگانی که جنون را بسرم کاری هست
شماره ٣٨: مراکه شیشه دل در زیارت سنگست
شماره ٣٩: مروببادیه گردی که زرق و شیداییست
شماره ٤٠: موج زن دردل خیال آن لب میگون گذشت
شماره ٤١: کوی عشقست اینکه مرغ سدره آنجا پرگذاشت
شماره ٤٢: هرخنده ای دریچه گشاینده غمیست
شماره ٤٣: وه که از دوختن این چاک گریبان رفتست
شماره ٤٤: کسی که دیده بحسن توآشنا کردست
شماره ٤٥: هرگاه که از مهربگین میل توبیش است
شماره ٤٦: زبان ز نکته فروماند و راز من باقیست
شماره ٤٧: گرنوش وفا قحط شود نیش کفافست
شماره ٤٨: دلم بزخم تو جان داد و بی تپیدن نیست
شماره ٤٩: ای پندگو دلم مخراش این فسانه چیست
شماره ٥٠: من بلبل آن گل که گلابش همه خونست
شماره ٥١: حسنش نیازمند تماشا زناز نیست
شماره ٥٢: نازنده جهان ازتو بآرایش آفت
شماره ٥٣: شبم بخفتن و روزم بژاژ خایی رفت
شماره ٥٤: من ندانم که درین شهرستمگاری هست
شماره ٥٥: مجنون ترکتازی گردون دل منست
شماره ٥٦: دلم بقبله اسلام مایل افتادست
شماره ٥٧: لطفت گهر عتاب بشکست
شماره ٥٨: صد چشمه زهر از لب داغ دل ما ریخت
شماره ٥٩: چشمم بنهالیست که الماس بر اوست
شماره ٦٠: عشق کو تانو کنم با درد پیمانی درست
شماره ٦١: امید صلحم ازآن ناشکیب ایوبست
شماره ٦٢: بدل زرفتن جانم چه عیشهاست که نیست
شماره ٦٣: از شوق که این ناله گرانمایه متاعست
شماره ٦٤: کوی عشقست اینکه درهر گام صد عاقل گمست
شماره ٦٥: گلزار حسن تازه ز روی چو ماه اوست
شماره ٦٦: مدار صحبت ما برحدیث زیر لبیست
شماره ٦٧: مست وبدخویم وهمصحبت جانانه مست
شماره ٦٨: می مغانه که از درد شوروشرصافست
شماره ٦٩: گشود برقع وطوفان حسن عالم سوخت
شماره ٧٠: جز درپناه وصل ودل استوار دوست
شماره ٧١: جنگ آتش آشتی مدار آتشست
شماره ٧٢: گرتکیه گاه گلخن وگر مسند جم است
شماره ٧٣: دوعالم سوختن نیرنگ عشق است
شماره ٧٤: خبری خواهم ازآن کوی که اعزازی هست
شماره ٧٥: تاج زر گربودش فتنه ازبهر خودست
شماره ٧٦: ای دل پیاله گیر که وقت صبوح تست
شماره ٧٧: دوش بختم دامنی در چنگ داشت
شماره ٧٨: باز آتش غم دست درآغوش خس ماست
شماره ٧٩: گر دل عنان فرصت از آغاز میگرفت
شماره ٨٠: یک شمه از صلاح می ناب گفتنیست
شماره ٨١: هرگز مگو که کعبه زبتخانه خوشتر است
شماره ٨٢: نوش اگر ناخن زند در دل شراب ناب هست
شماره ٨٣: دل بصد ره میرود اما مراد دل یکیست
شماره ٨٤: هیچگه ناله من گوشزد آن مه نیست
شماره ٨٥: حیرت ملازم گل رخساره کسیست
شماره ٨٦: خاموشی من قفل نهانخانه عشق است
شماره ٨٧: منم که طاعت بت لازم سرشت منست
شماره ٨٨: گودل از من جمع دارد آنکه بامن دشمنست
شماره ٨٩: زخم کاویدن برو الماس بستن کارکیست
شماره ٩٠: مگر زمانه اسیر کمند آه منست
شماره ٩١: خوش می طپم بخون که به تیرم چنین ز دست
شماره ٩٢: صد شکر که بتخانه اندیشه خرابست
شماره ٩٣: اندوه هجر پیشرو شادی منست
شماره ٩٤: ما را بطرب نسبت و پیوند حرامست
شماره ٩٥: ازآن ز شربت صلحم هوای پرهیزاست
شماره ٩٦: لب فروبستن ناصح گرهی بربا ادست
شماره ٩٧: آنی که پای تا بسرت عجب طاعتست
شماره ٩٨: نشأه مخموریم بامستی مجنون یکیست
شماره ٩٩: تا چشم عشوه ساز تو مهمان فتنه است
شماره ١٠٠: رسید مژده وقاصد مقیم خرگه ماست
شماره ١٠١: مست آمدم بمعرکه آیین کار چیست
شماره ١٠٢: ناله ام پرورش آموز نهال اثر است
شماره ١٠٣: صد زخم تازه بر دلم از طعن مردم است
شماره ١٠٤: برو مسیح که فکر فراغ من غلط است
شماره ١٠٥: شهره بود این که شب فرقت یاران سالست
شماره ١٠٦: درد نایافت ز بی دردی اقبال منست
شماره ١٠٧: زلفت نهد ار سلسله درپای قیامت
شماره ١٠٨: وای که مستانه باز جعد پریشان شکست
شماره ١٠٩: گر شوم محروم صد سال از وصال روی دوست
شماره ١١٠: در محبت درد اگر بیحد ، دوا بسیار هست
شماره ١١١: عهد حسنش روزگار دستبرد آتش است
شماره ١١٢: خوناب آتشش ز سر من گذشته است
شماره ١١٣: پیر کنعان چمنش گوشه بیت الحز نست
شماره ١١٤: دوش دل ناگشته سیر از وصل اومد هوش گشت
شماره ١١٥: صد فوج عشوه از نظر من گذشته است
شماره ١١٦: ای دل حدیث صبر شنیدن زبهر چیست
شماره ١١٧: ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
شماره ١١٨: نعره زد عشق ودین ما بگریخت
شماره ١١٩: سنبلی کولاله رادر برکشد، کیسوی تست
شماره ١٢٠: ای سینه حبس این نفس نیلگون بسست
شماره ١٢١: ایما واشارت نه باندازه راز است
شماره ١٢٢: بیدلی کو تازو پرسم دل آواره چیست
شماره ١٢٣: گرد محنت ز طوف منزل ماست
شماره ١٢٤: شب عشاق ز روز دگران در پیشست
شماره ١٢٥: گر ، می نخورده ای زمنت انفعال چیست
شماره ١٢٦: هم صومعه را فیض بدستور نماندست
شماره ١٢٧: زخم از دهان تیغ ربودن نزاع ماست
شماره ١٢٨: تاخط بگرد آن لب شیرین شمایلست
شماره ١٢٩: عشق ناوک ریزویکمویم تهی از یار نیست
شماره ١٣٠: گذشت وبرمن عاجز ببین چه حال گذشت
شماره ١٣١: غمگساری در لباس دشمنی محبوبیست
شماره ١٣٢: ما مهرو ما محبت وما آرزوی دوست
شماره ١٣٣: آن شیوه که غارتگر صد قافله جان نیست
شماره ١٣٤: صومعه دیدم بجز مشتی بروت وباد نیست
شماره ١٣٥: از تو کس زمزمه مهر و وفا نشیندست
شماره ١٣٦: منم که از غم محرومیم جدایی نیست
شماره ١٣٧: درمان پریشانیم اندازه کس نیست
شماره ١٣٨: تا روی دلفروز تو بستان آتشست
شماره ١٣٩: راحت آلوده به آن سینه که افکار تو نیست
شماره ١٤٠: شوقم ربوده دیده گشودم بروی دوست
شماره ١٤١: غزلی گفته ام آن باعث گفتار کجاست
شماره ١٤٢: این فتنه ای که ازتو مراالتماس نیست
شماره ١٤٣: مرا دوخضرعنانگیر باید از چپ و راست
شماره ١٤٤: بر دل یوسف غمی درکنج زندان برنخاست
شماره ١٤٥: صد شکر کز اقبال غم ولشکر آفت
شماره ١٤٦: تا کوکبه رحمت جاوید بلندست
شماره ١٤٧: گلچین عشق شو بخرد واگذار بحت
شماره ١٤٨: منصور وانا الحق زدن از دار ودگر هیچ
شماره ١٤٩: نزدیک لب رسانده شکستیم جام صلح
شماره ١٥٠: چنان غم تو بآزار جان ما گستاخ
شماره ١٥١: در ازل رفتم بسیر کعبه ویاری نبود
شماره ١٥٢: عشق اگر مردست مرداوتاب دیدار آورد
شماره ١٥٣: ذوق در خاک طپیدن اگر ازدل برود
شماره ١٥٤: خوش آن محفل که از گرمی شرابم رو بسوزاند
شماره ١٥٥: آنم که تلخیم ز غم افزون نوشته اند
شماره ١٥٦: حرم جویان دری را میپرستند
شماره ١٥٧: دردکیشان همه ناموس کش کیش همند
شماره ١٥٨: نخورم زخم درآن کوچه که مرهم باشد
شماره ١٥٩: تشنه ام رطل گران خواهم گزید
شماره ١٦٠: گر در عشق زنی تاب ملامت باید
شماره ١٦١: هجران شب تار ما ندارد
شماره ١٦٢: دلبران نه دل بناز وعشوه غافل می برند
شماره ١٦٣: عصمت از لعل لبت گرد هوس میگردد
شماره ١٦٤: فتادگان سرخود رابخاک پا بخشند
شماره ١٦٥: عشرت گیتی اگر صحبت یوسف باشد
شماره ١٦٦: خوبان چو بهم گرمی بازار فروشند
شماره ١٦٧: گر باد شوم بر تو وزیدن نگذارند
شماره ١٦٨: آه ازین دل کز گریبان غمی سر بر نزد
شماره ١٦٩: چند بی بهره بود دیده گریانی چند
شماره ١٧٠: نرنجم گر ببالینم مسیحا دیر می آید
شماره ١٧١: بنده دل شوم که او خون فراغ میخورد
شماره ١٧٢: دلی چو شعله حسن تو فرد میخیزد
شماره ١٧٣: بگرفتم از تو جامی سرم این خمار دارد
شماره ١٧٤: آن مست ناز کز نگهش می فروچکد
شماره ١٧٥: از دیده ام کدام نفس خون نمیرود
شماره ١٧٦: سرم ز وصل نهالی بلند خواهم شد
شماره ١٧٧: دگر خلوت بعشرتخانه خمار میماند
شماره ١٧٨: گرنیم قطره می ز دهان سبو چکد
شماره ١٧٩: بباغ عشق گیاه هوس نمیگنجد
شماره ١٨٠: بجهان چکار سازم که بساختن نیرزد
شماره ١٨١: گفتگو عین صداعست ارچه سر گوشی بود
شماره ١٨٢: هنوز خسته دلم تکیه بر عدم میزد
شماره ١٨٣: ز ذوق درد بیرونم درون رامنفعل دارد
شماره ١٨٤: مرا چو در شب هجر اضطراب بگدازد
شماره ١٨٥: در ملک عشق هر که شهیدش نمیکنند
شماره ١٨٦: گر دری کام دل از بخت زبون بگشاید
شماره ١٨٧: آن دل که بهجر تو ز آرام بر آید
شماره ١٨٨: کو عشق کز شمایل عقلم جنون چکد
شماره ١٨٩: هر چه بگزیدم ازان کیش برهمن به بود
شماره ١٩٠: ز بوی باده دلم آب ورنگ میگیرد
شماره ١٩١: هم نوای بلبل وهم ذوق زاغم میگزد
شماره ١٩٢: لب حرف شفا گفت ودل سوخته تب کرد
شماره ١٩٣: مست عشق تو که میدان طلب از شیر شود
شماره ١٩٤: مقیم کعبه که عیب شرابخانه کند
شماره ١٩٥: نسیم عشق چو برگ سمن فرو ریزد
شماره ١٩٦: دگر دلم زمیی تازه مست میگردد
شماره ١٩٧: آنچنان ز آتش بیداد مرا می سوزد
شماره ١٩٨: آنکه چو من از عشق پریشان ننشیند
شماره ١٩٩: کسی می طربم در ایاغ میریزد
شماره ٢٠٠: مگو که نغمه سرایان عشق خاموشند
شماره ٢٠١: هر کس بروز نیک مرا غمگسار شد
شماره ٢٠٢: صد غم دمی بزاید کانرا سبب نباشد
شماره ٢٠٣: ز سوز آتش سوزان اگر خاشاک میروید
شماره ٢٠٤: غم تو هست بعیش جهان که پردازد
شماره ٢٠٥: گشود زلف معنبر شمال تا چه کند
شماره ٢٠٦: خوشا کسی که دمی آب بی شراب نخورد
شماره ٢٠٧: دم مردن ز شوق آنکه یار دلنواز آید
شماره ٢٠٨: گر بخواب اجلم دیده جان گرم نشد
شماره ٢٠٩: تا کی از لب گهر آن مست تکلم ریزد
شماره ٢١٠: این خستگان که بسته تدبیر می شوند
شماره ٢١١: شبی که در قدم وصل یار میگذرد
شماره ٢١٢: اهل معنی سر بصحرای درونم داده اند
شماره ٢١٣: عاشقان گر بدل از دوست غباری دارند
شماره ٢١٤: نغمه کزره تأثیر بشیون نکشد
شماره ٢١٥: دوش دل آرایش بزم تمنا کرده بود
شماره ٢١٦: کی دلم شاد از می ناب ونوای می شود
شماره ٢١٧: چه فتنه در دل آن عشوه ساز میگذرد
شماره ٢١٨: جان ز شوق لبت شکر خاید
شماره ٢١٩: کسی که از الم عشق بی دماغ شود
شماره ٢٢٠: دلی کز حسن آن گل در نظر گلزارها دارد
شماره ٢٢١: کو شورشی که صحبت شادی بهم خورد
شماره ٢٢٢: معلوم کز ترشح اشکی چه کم شود
شماره ٢٢٣: بباغ عشق گیاه هوس نمیگنجد
شماره ٢٢٤: هر زمان در فتنه خوش نامهربانی میشود
شماره ٢٢٥: بیادم هرگز آن نخل قد موزون نمی آید
شماره ٢٢٦: نزاع کفر ودین در کوچه وبازار می باید
شماره ٢٢٧: گشتم اندر دل خوبان همه جویان خودند
شماره ٢٢٨: ز شهر دل بگوشم هر نفس فریاد می آید
شماره ٢٢٩: ای گریه ریزشی که بلاکم نمیشود
شماره ٢٣٠: کدام لحظه دلم گرد غم نمیگردد
شماره ٢٣١: بجان خسته ندانیم کان بلا چه کند
شماره ٢٣٢: آنکس که مرا با دل غمناک برآورد
شماره ٢٣٣: مرا ز غمکده سینه داغ میروید
شماره ٢٣٤: هوشم بنگاهی برد جانانه چنین باید
شماره ٢٣٥: دودی ز دل برآمد وخون جوش میزند
شماره ٢٣٦: بسی در کوفتم تابوی خیر از مفروش آمد
شماره ٢٣٧: چه گرمیست که در سر شراب می سوزد
شماره ٢٣٨: جماعتی که ز ناموس ونام میگفتند
شماره ٢٣٩: طریق دلبری تو مگر پری داند
شماره ٢٤٠: آنکه در راه طلب ماند وپایی نکشد
شماره ٢٤١: عاقلان آداب آموزند ورسوایت کنند
شماره ٢٤٢: چون عشق بت ز کعبه بدیرم حواله کرد
شماره ٢٤٣: مرا دردیست کز داروی راحت بیش میگردد
شماره ٢٤٤: خم بجوش آمد بگو چون توبه اکنون نشکند
شماره ٢٤٥: بکیش اهل وفا مدعا نمیگنجد
شماره ٢٤٦: خرد دارالشفاو جهل محنتخانه می سازد
شماره ٢٤٧: ز فتنه دل وجانم پیاله در دستند
شماره ٢٤٨: حدیث عشق جان فرسا مگوئید
شماره ٢٤٩: در محبت لب خشک ودل تر میخندد
شماره ٢٥٠: اهل وفا که آتش ما تیز میکنند
شماره ٢٥١: که دست در خم می زد که خون ما جوشید
شماره ٢٥٢: کرشمه که بر اصحاب درد می بارد
شماره ٢٥٣: دوش دردیر مغان بودیم وکس با ما نبود
شماره ٢٥٤: روی گرمی کو که داغم باز بوی خون دهد
شماره ٢٥٥: در چمن حور وشان انجمنی ساخته اند
شماره ٢٥٦: عرض کردیم بزاهد که ریا نفروشد
شماره ٢٥٧: دارم ز زخم غمزه او لذتی که بود
شماره ٢٥٨: ما کسی را نشناسیم که غم نشناسد
شماره ٢٥٩: مجنون تو هر دم روشی تازه نسازد
شماره ٢٦٠: تا محبت گهر عجز ونیاز افشاند
شماره ٢٦١: تا بوی نعیم ستم از خوان تو یابند
شماره ٢٦٢: از ازل حسن ومحبت بهم اندوخته اند
شماره ٢٦٣: برهمن کی ره اسلام از بیم ستم گیرد
شماره ٢٦٤: حیفست که دستی بنمکدان تو یابند
شماره ٢٦٥: اهل همت لب از دعا بستند
شماره ٢٦٦: کسی که رو بحریم رضا نمی آرد
شماره ٢٦٧: دگر مراد قرین حصول میگردد
شماره ٢٦٨: رهرو بادیه عشق هراسان نرود
شماره ٢٦٩: گرم دعای ملک خاک رهگذر باشد
شماره ٢٧٠: از مرگ من آن عشوه نمارا که خبر کرد
شماره ٢٧١: کاش آنکسان که منعم ازان تندخو کنند
شماره ٢٧٢: دل نشد فرزانه وعقل از فسون دلگیر شد
شماره ٢٧٣: اگر ز کاوش مژگان او دلم خون شد
شماره ٢٧٤: ترسم اهل ورع از شوق شرابم بکشند
شماره ٢٧٥: بلحد چگونه زین غم دلم آرمیده باشد
شماره ٢٧٦: خوش آنکه حیرتم از جلوه جمال تو باشد
شماره ٢٧٧: باز شاهین امیدم اوج پروازی کند
شماره ٢٧٨: ز چشمم آب حسرت میتراود
شماره ٢٧٩: بازم بطوف میکده احرام تازه شد
شماره ٢٨٠: دلم در عالمی باز خم زهر آلود میگردد
شماره ٢٨١: هر جا که مست وغمزه زن، آن عشوه آئین میرود
شماره ٢٨٢: تشنه لب رفتم بجنت چشمه کوثر نبود
شماره ٢٨٣: بچین سنبل زلف تو جان بیاساید
شماره ٢٨٤: آواره دلی کوروش سیر نداند
شماره ٢٨٥: بیا که نغمه گشایان نفس به نی بستند
شماره ٢٨٦: دوش کز عشق تو دل عیب سلامت میکرد
شماره ٢٨٧: بباغ عشق تذرو طرب حزین میرد
شماره ٢٨٨: ز کوی عشق فلک دلشکسته می آید
شماره ٢٨٩: کنون که دیده خریدیم باغها گم شد
شماره ٢٩٠: بحکم عشق چو براهل صدق ره گیرند
شماره ٢٩١: عیدی چنین که زاهد اندوه دین ندارد
شماره ٢٩٢: آنجا که بخت بد بنقاضت غلو کند
شماره ٢٩٣: آن طره چون علم بسر دوش میزند
شماره ٢٩٤: در ره سودای او فرزانه در خون میرود
شماره ٢٩٥: کسی میوه غم ز باغم نخورد
شماره ٢٩٦: یاران بروز حادثه برق جهان شوند
شماره ٢٩٧: فغان کز سینه دایم آه بی تأثیر میزاید
شماره ٢٩٨: چه مهربان بسفر شد چه تند قهر آمد
شماره ٢٩٩: دلم ز گوشه گلخن بطرف باغ آمد
شماره ٣٠٠: مستان عشق خانه در آتش گرفته اند
شماره ٣٠١: تا چند بزنجیر خرد بند توان بود
شماره ٣٠٢: کسی که دل بوفای تو عشوه کیش نهاد
شماره ٣٠٣: زندانی عشق تو بگلزار نگنجد
شماره ٣٠٤: مگر لب تو نصیب شراب میگردد
شماره ٣٠٥: برهمن کیشم که صدقم طعنه بر اصحاب زد
شماره ٣٠٦: وعظ من گرد فشاننده عصیان نشود
شماره ٣٠٧: از پی صیدی دگر تا نجهاندی سمند
شماره ٣٠٨: دوست در پیش نظر چون غمش ازدل برود
شماره ٣٠٩: آنانکه وصف حسن تو تقریر میکنند
شماره ٣١٠: کجاست فتنه که آن شوخ را سوار کند
شماره ٣١١: آنانکه غمت مایه افسانه نسازند
شماره ٣١٢: دل ما را بفسون جادوی بابل نبرد
شماره ٣١٣: کو فنا تا زخمها شمشیر در مرهم نهند
شماره ٣١٤: مجنون که عیشش از غم لیلی شود لذیذ
شماره ٣١٥: جان غمگین مفروش ودل خشنود مخر
شماره ٣١٦: همین معامله ما را بس است با زنار
شماره ٣١٧: گر مرد وفایی ره بازار الم گیر
شماره ٣١٨: باد دی گو ورق لاله وشمشاد ببر
شماره ٣١٩: چگونه سوز غم او دهم بسوزد گر
شماره ٣٢٠: برو ای غم خبری از دل آواره بیار
شماره ٣٢١: شراب یأس بجام وسبوی ما بگذار
شماره ٣٢٢: العطش ای عشق تلخابی بخاک ما بریز
شماره ٣٢٣: ای دل ز شوق آن مه نامهربان بسوز
شماره ٣٢٤: جان رفت وسوز تو بدل ناتوان هنوز
شماره ٣٢٥: داغ داغم کرد یاس وطالب کامم هنوز
شماره ٣٢٦: دیده ام پژمرد ومحروم گل رویم هنوز
شماره ٣٢٧: نگویمت بنشین در قدح شراب انداز
شماره ٣٢٨: خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
شماره ٣٢٩: کونین مست وباده نابی ندید کس
شماره ٣٣٠: بزم وصلت دیدم آنجا زهر در جام است و بس
شماره ٣٣١: دوش در صومعه آمد صنم باده فروش
شماره ٣٣٢: جان میرود ای ناله زدنباله روان باش
شماره ٣٣٣: تا کی از گریه توان منع دو چشم تر خویش
شماره ٣٣٤: چو آمد جان بلب انگونه شد محو تماشایش
شماره ٣٣٥: کی دل بجهان بنگردوناز ونعمیش
شماره ٣٣٦: بحمدالله که جان دادم بدان تلخی ز بیدادش
شماره ٣٣٧: بگوش صبر دلا ناله شبانه مکش
شماره ٣٣٨: آنکس که تو باشی دم مردن نگرانش
شماره ٣٣٩: ملک بسهو نویسد چو نامه ستمش
شماره ٣٤٠: چون ز چشمم نرود خون که زند بر دل ریش
شماره ٣٤١: گر چشانی بملک چاشنی صحبت خویش
شماره ٣٤٢: از بس که بود جان دم رفتن نگرانش
شماره ٣٤٣: پا بدامن درکش ای دل وزجهان ذلت مکش
شماره ٣٤٤: شهید او که بود آب ورنگ یاقوتش
شماره ٣٤٥: رفتم که بشکنم بملامت سبوی خویش
شماره ٣٤٦: درمانده ام بصحبت امید وبیم خویش
شماره ٣٤٧: از یاد داده ام روش مهر و کین خویش
شماره ٣٤٨: از سخن شهد ناب میچکدش
شماره ٣٤٩: چو تیر از دل کشد کو شربتی از لعل خندانش
شماره ٣٥٠: بعمرها ننهم پا برون زخانه خویش
شماره ٣٥١: دردل شکنی آفت چرخست نگاهش
شماره ٣٥٢: صنم میگوی ودر بتخانه میرقص
شماره ٣٥٣: گر بگویم زنطر باز نهانست غلط
شماره ٣٥٤: اگر تو خنده کنی از گل وشراب چه حظ
شماره ٣٥٥: باز این منم بصد دل خشنود در سماع
شماره ٣٥٦: چنین که آمده منظور لطف شاه چراغ
شماره ٣٥٧: باز بمیدان ما فوج بلا بسته صف
شماره ٣٥٨: غم میگزد دل من من میگزم لب عشق
شماره ٣٥٩: این زخمهای کاری بر مغز جان مبارک
شماره ٣٦٠: صد مهر مینهم بلب گفتگوی دل
شماره ٣٦١: دردی که بافسانه و افسون رود از دل
شماره ٣٦٢: خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
شماره ٣٦٣: چون خیالت گذر آرد بدر مسکن چشم
شماره ٣٦٤: ما نقد را ز جمله بغماز داده ایم
شماره ٣٦٥: صد شکر کز حلاوت هستی گذشته ایم
شماره ٣٦٦: منم که بهر دل اسباب داغ میدزدم
شماره ٣٦٧: گاهی مصیبت خویش گاهی ملال مردم
شماره ٣٦٨: هر کرا دشمن شوم بر عیب خود محرم کنم
شماره ٣٦٩: بردیم ز کویش دم سردی و گذشتیم
شماره ٣٧٠: من کینه را بمهر خریدار نیستم
شماره ٣٧١: دلی از نقشبندیهای عقل آزاد میخواهم
شماره ٣٧٢: زین بزم نه این بار بر آشفتم و رفتم
شماره ٣٧٣: نیشی گرفته سینه خود ریش میکنم
شماره ٣٧٤: شهید وصلم و سیرابتر زیاقوتم
شماره ٣٧٥: خوش آن مستی که باشد دوست پندآموز و دشمن هم
شماره ٣٧٦: چون زخم تازه دوخته از خون لبالبم
شماره ٣٧٧: هر متاع فتنه کز عشق ستمگر میخرم
شماره ٣٧٨: از گریه های ببهده سرتا بپا ترم
شماره ٣٧٩: تنها نشین گوشه میخانه خودیم
شماره ٣٨٠: همتی یاران که در دفع هوس رو میکنم
شماره ٣٨١: چولاله گون شوی از باده در چمن مستم
شماره ٣٨٢: ما تشنگی بدجله و جیحون نمیدهیم
شماره ٣٨٣: ای ساقی بلا ز شراب تو سوختیم
شماره ٣٨٤: مستبی کوکه خرد را زجنون دل شکنیم
شماره ٣٨٥: با دل چه گویم حرف او طوفان فریادش کنم
شماره ٣٨٦: بلب داغ چو ما خنده بمرهم زده ایم
شماره ٣٨٧: زخمی شوق توام سینه جوشان دارم
شماره ٣٨٨: تا نام جمال یار بردیم
شماره ٣٨٩: چند بر بستر از آن چشم فسونساز افتم
شماره ٣٩٠: دردا که فاش در غم جانانه سوختیم
شماره ٣٩١: عفوت آوردم دل شرمنده را آتش زدم
شماره ٣٩٢: مستم دگر این بیخودی از بوی که دارم
شماره ٣٩٣: دلرا چه میدهی که بدار الشفا بریم
شماره ٣٩٤: وه که یار از گفتگو هرکز نیاید مطلبم
شماره ٣٩٥: منم که آب گل و رنگ لاله میطلبم
شماره ٣٩٦: وقت آنست که افیون بشراب اندازم
شماره ٣٩٧: چند ازین ششدر غم فال مرادی بزنیم
شماره ٣٩٨: تا بکی همره اندیشه باطل باشم
شماره ٣٩٩: عمر در شعر بسر کرده و در باخته ام
شماره ٤٠٠: تا کی دهم بدست تماشا زمام چشم
شماره ٤٠١: خانه زاد محنتیم آسودگی کم دیده ایم
شماره ٤٠٢: از دل غم او دریغ داریم
شماره ٤٠٣: هر چند بیغمانه بمسکن فتاده ام
شماره ٤٠٤: تنها نه دلق خود بمی ناب شسته ایم
شماره ٤٠٥: نشسته بر سر گنج و بفقر مشهورم
شماره ٤٠٦: بس که درد عالمی در عشق تنها میکشم
شماره ٤٠٧: تا کی بحرم تشنه لب و مضمحل افتم
شماره ٤٠٨: نالیده ام ز درد مگر بانگ بلبلم
شماره ٤٠٩: ای گریه خون دل بکنار هوس مکن
شماره ٤١٠: ای دیده خون ببار بسویش تظر مکن
شماره ٤١١: میرم ز شوق و گویم یا رب بحسرت من
شماره ٤١٢: بوستان پژمرده گردد از دل ناشاد من
شماره ٤١٣: زخونم روی میدان تازه گردان
شماره ٤١٤: دلا رنجی ببر کز دردمندان میتوان بودن
شماره ٤١٥: بچه رو بجلوه آید طلب نیازمندان
شماره ٤١٦: اینک رسید وعده گشاد نقاب کو
شماره ٤١٧: تا بخونریزیم اشارتها نمود ابروی او
شماره ٤١٨: ساغر لبریز وصل بر کف مشتاق نه
شماره ٤١٩: نفسی که غمزه او بصف بلا نشسته
شماره ٤٢٠: خیز و شراب حیرتم زان قد جلوه سازده
شماره ٤٢١: عاشقی ، دکان رسوائی بشهر وکومنه
شماره ٤٢٢: ای که سر تاقدمم را بجنون داشته
شماره ٤٢٣: نه بیموجب بخاکم از سم اسبش نشان مانده
شماره ٤٢٤: باز از شراب فتنه خرابم نمیکنی
شماره ٤٢٥: بشمعی گوصبا گر ره بخلوتخانه داری
شماره ٤٢٦: تا برآنی که دوستدار کشی
شماره ٤٢٧: چندم ای ناله سحر بکشی
شماره ٤٢٨: امشب که بسر شراب داری
شماره ٤٢٩: نه شکیب تو به از می نه ادب زمان مستی
شماره ٤٣٠: نه از غربت اندر وطن میروی