شماره ٦٠: عشق کو تانو کنم با درد پیمانی درست
عشق کو تانو کنم با درد پیمانی درست
ازفغان درشهر نگذارم گریبانی درست
با وجود آنکه عشق آورد صد داروی تلخ
بهر درد ما نشد اسباب درمانی درست
تا نمردم صد شکاف از کف گریبانم نهشت
وای اگر بودی بدست عم گریبانی درست
غم ندارم گر بود سامان عیشم نا تمام
عیب باشد سفره درویش رانانی درست
صید عشق ارخام باشد نیم خورد آتشست
نیست درخوان محبت مرغ بریانی درست
گشت کفر آلوده ایمانش ز طعن قدسیان
هرکه درایام حسنت داشت ایمانی درست
با همه کج نغمگی خندند زاغان چمن
عندلیبی گر زند ناگاه دستانی درست
چند عرفی بنده فرمان خودباشد کسی
بندگی را میکنم نسبت بسلطانی درست