شماره ٦٥: گلزار حسن تازه ز روی چو ماه اوست
گلزار حسن تازه ز روی چو ماه اوست
گلدسته فریب بدست نگاه اوست
ماییم ،کشت باغ محبت که سر بسر
زهر آب داده نیش ملامت گیاه اوست
مرغان قدس گردسرش جوش میزنند
این شاخ طوبیست نه طرف کلاه اوست
یوسف که هست پیرهن عصمتش درست
آنجا که حجله گاه زلیخاست چاه اوست
عیشی زیاده هست ز عیش بهشت لیک
آن عافیت نصیب شهید نگاه اوست
آن رهروی که شاد بترک تعلق است
بت سنگ راه و بت شکنی سنگ راه اوست
درسینه بی اجازت اویک نفس مباش
ای جان ادب خوشست نه این جلوه گاه اوست
گفتم کرشمه دل عرفی بخون کشید
گفت ازکرشمه پرس که گوید گناه اوست