شماره ١٠٧: زلفت نهد ار سلسله درپای قیامت
زلفت نهد ار سلسله درپای قیامت
آسوده شود دهر ز غوغای قیامت
گر جلوه ندادی قد طوبی صفتانرا
این سعی نبردی چمن آرای قیامت
فردا که شود جانب محشر چو بجنبد
هنگامه آشوب تو بالای قیامت
این فتنه وآشوب نه اسباب جمالند
در حسن تو جمع آمده اجزای قیامت
فردا که فشانم ز جگر نیش بیابند
صد تیشه الماس بصحرای قیامت
جوش غم ودردست دگر در دل عرفی
ای فتنه برون آ به تماشای قیامت