شماره ١١٧: ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
داغم بهشت صحبت مرهم که آشناست
تا طی کنند بی ادبان وادی غرور
بیگانگی نموده بمحرم که آشناست
گر آشنا کسیست که اهلیتیش هست
بنما یکی ز مردم عالم که آشناست
از بس که رخنه هاست دراین سینه ام ، اجل
ره تا ابد بجان نبرد غم که آشناست
عرفی تو آشنا نشناسی طرب مجو
محکم بگیر دامن ماتم که آشناست