شماره ١٢١: ایما واشارت نه باندازه راز است
ایما واشارت نه باندازه راز است
این رشته باریک نپیچی که دراز است
عشق آفت سلطان بود آرایش بنده
این سلسله در نسخه محمودوایاز است
یا رب تو نگهدار دل خلوتیان را
کان مغبچه مستست ودر صومعه باز است
خونابه حسرت چکدم از مژه هرگاه
بینم که خداوند کسی بنده نواز است
زین قهقهه عیش که با کبک دل ماست
باور نتوان کرد که در چنگل باز است
هر چند که عرفی پی تحقیق شتابد
مشتاب ز دنبال که او بیهده باز است